Çıkmaz Sokak Şiiri - İkram Aslan

Bir eski tablo gibi
Donuklaştıkça düşlerimde anılar
O delikanlı sarhoşluğunu yitirir gönlüm
Çocuksu sevecenlikler kaybolur
Ve ince bir sızı gibi derinden
Yüreğimin saltanat köşkünde
Kimsesiz bir genç kız ağlar durur

Artık yaşamaya değmez dünya
Bir uzak yolcu durağında, sevisiz
Gözlerim sevdiğini son kez kucaklar
Gök kararır, yağmur mu, yaşlar mı boşanan bilinmez
Ve sürüklenen adımlarla başlarken ayrılık
Şaşarsın, tonlarca ağır taşlar gibi
Acımasız çöker omuzlara yalnızlık
Birden kırk yıl ileriye ulaşır zaman, yaşlanırsın.

Sen de biliyorsun ki dostum, gözyaşları boşuna
Bir çıkmaz sokak bu yürüdüğümüz
Neresinden, nasıl başlarsan başla yaşama
İstediğin kadar kaçmaya, avunmaya çalış
Bir yalnız gecede uyanıp birden bire
Coşkun bir şelale gibi boşanacak anılar
Ve yüreğimizde biriken yalnızlığın gözyaşları
Her damlası düşündükçe yakan, yıpratan
Bir anı olarak, binlerce kere büyüyerek
Bizi bizden koparıp, bir ayrılık durağında boğacaklar.