Çıkmaz Sokak Şiiri - Selma Şahin

Sanmıştım ki kontrol edebilirim. Sanmıştım ki acımı dindirebilirim. Hep duyardım çıkmaz sokak çıkmaz sokak

Sanırım artık biliyorum bu çıkmaz sokağı,

sanırım artık biliyorum bu sokakların

neden çıkmadığını.

Sevda bir kez düştü mü insanın yüreğine,

ne dur biliyor ne durak.

Sokak çıkıyorsa mesele yok da

çıkmıyorsa

işte o zaman işte o zaman sorguların sonu yok.

Biliyoruz kimse kimseye ait değil.

Biliyoruz kimse kimsenin içine sığası değil.

Kaldı ki insan kendini bile sığdıramazken kendine

Başka bir varlığı sığdırmak olası değil.

İşte o tanıdık duygular,

işte o dayanılmaz özlem,

işte o ayrı kalmaktan doğan ızdırap

işte o yürek acıtan çaresizlik zinciri

Ben aşık oldum.

nasıl oldu da

zamansız anlamsız kıskıvrak kaplayıvermiş yüreğimi.

O sırada ben neredeydim.

Aklım neredeydi.

Sanmıştım ki kontrol edebilirim.

Sanmıştım ki acımı dindirebilirim.

İşte yine yaptım yapacağımı,

meydan okudum yine yüreğime.

Yine uykusuz acınası geceler

yine iç gıcıklayan hasret çemberi…

İşte yine o çıkmaz sokak

İşte yine duvarla örülü benliğim…

illüzyon..