Çıkmaz Sokak Şiiri - Resul Polat

Aslında meyhane kar değil insana
sadece dertleri erteler sabaha
sabah olupta kalkınca
tekrar gireriz çıkmaz sokağa

bir başıma kaldım sokakta
derdimi yazdım sarı ışıkta
yaza yaza tükendim ben
sonum gelir bu çıkmazda

kaldırım taşları olurken yatak
bu nasıl dert ustasına sorsak
ben bir yol bulamadım
bu çıkmazdan nasıl çıksak

garip resul kaldı çaresiz
ölürsem gömün kefensiz
kader bağlamış beni
düğümsüz,ilmeksiz