Çıkmaz Gönül Akşamlardan Sabaha

Bir patikada yürür de yüreğim
Saç teli inceliğinde kaderim
Tınlamazken ölümü bile tenim
Cehennemden cennetedir seferim

Soğuk kışlalar, akşamlar, sararda
Yar çıkıp,sarmaz ki beni usulca
Yüreğim aç çıkar dağ başlarına
Vurur kendini taşlardan taşlara

Yar dediğim duyupta çatırtıyı
Dur sevdiğim diye etmez lakırdı
Yüreğimse nehirlerde girdaplı
Kanlar döker pelte, pelte akıntı

İçerime karlar yağar da usa
Yürek soğuyup, ferahlamaz asla
Yar dediğim çıkıp gelmeyecekse
Çıkmaz gönül akşamlardan sabaha