Bir saray kurarken taş taş üstüne,
Tümü sevgiden...
Aşkını çatarak çatı misali,
Yaptığı şeyi güzel yaptım der...
Kısa bir sürede yıkılıp giden,
Ne aşktır, ne gönül ve ne de saray,
Sadece bir ömür boşu boşuna,
Ara bak yerinde yeldir ki eser.
Saray yok artık korkunç harabe,
Korktuğuna uğramış bir kaza zade,
Gerili bir yüz, bükülü boyun,
Böyle bir durumda genede insan,
Sevildim zanneder, sevdim zanneder
Bir inanış belki, belki bir oyun...
(28-2-1970 Çamlıbel)
Seyfeddin KarahocagilKayıt Tarihi : 29.6.2006 21:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyfeddin Karahocagil](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/29/cikmayan-ruya.jpg)
İ.Hakkı Cengiz
TÜM YORUMLAR (1)