Çıkmayan can Şiiri - Bülent Otur

Ümit kesilmezmiş hani
Çıkmayan can'dan
Zira ümit bir hayattır
İstedim hep yaşamayı candan

Geçiyor günler aylar sensiz
Aradım hep yerde bazen gökte
Bulamadım ama hiç yine de
Çıkmasın diye ümit bu candan

Geldi çattı bir gün beklediğim an
Sabrettim hep istemedim şöhret, şan
Haketmekle elde etmek kadar
Yaşamaktır aslında çıkmayınca bu can

Koşup durdum çöllerin ortasında her an
Ama etmedim hiç haksız figan
İçimde oluşsa da sonsuz ateşten volkan
Artık yeter desem de etmedim sana isyan

Ümittir beni ayakta tutan şu an
Yaşamak için çalışarak geçiyor zaman
Diledim senden hep ilahi ezan
Verirsen güç katarsın bana olur yakın fizan