Çıkmam Bir Daha Şiiri - Mustafa Kemal Er ...

zamandan kartlarını düşürdüğünde yerlere,
papağanlar bile tekrarlamaz karanlıkları,
hiç bir ihanet durduramaz saatleri....
kızıl basamaklarını aştım dünyanın,
geride kalanların rengi değişti....
her meyva geçici durur dallarında ağacın,
bir gün mutlaka düşer
ya da
koparılır....
her maziye sünger çekilmez,
yıpranmaması gereken tenler vardır,
içip sarhoş olmakla kaybolmaz yalnızlıklar...
kimseye hesap vermeden çırpılacak kanatlar beyaz olur,
gölgesinde gözlerden neşe akar...
düşecek kadar çabuk kayboldu güneş,
kayaları dövmekten usanmış dalgaların sesinde uyandım...
eceline kürekle toprak taşıyan eller,
pırıltısında aşkı göremeyen kısık gözler,
ağlaşır sevgiler de sahibinden yüz bulamayınca...
ferman çıkmaz aşığın çöllerde sürünmesine son veren,
susuzluğun boynu bükük kalır,
kuş nasıl konsun ki ağaç olmayan yere,
kervan da geçmez yolumda aşık var diye....
bağışla yaradanım,
sevilmeyecek asmalar kurudu yüreğimde,
mühürlediğin kalpleri göremedim,
sevgimden büyük karanlıklara çıkmam bir daha....