Çıkla Sevdiğim Şiiri - Mahmut Buğrul

Daha çocuk yaşlarımızda,
Senin ip atladığın,
Benimse top oynadığım zamanlarda;
Kenar mahallemizin dar sokağında.
Henüz duyguların depreşmediği,
Hislerimizin olgunlaşmadığı günlerde
Erken davrandı gönlüm,
Bir sevdacık yapıştı yüreğime.

Sen benden habersiz,
Bense varlığımı döktüm ayaklarına.
Kendi kendime ve sadece kendimce.
Saftı duygularım çünkü saftın sen
Peşinde yürümek uçmak gibiydi.
Sevdayı öğreniyordum yavaş yavaş,
Ayrılık dersleri boş geçiyordu.

Hiç tutmadım ellerini,
Göz göze gelemedim seninle.
Yürüdüğün yolda yürümek,
Uzaktan seyredebilmek
İçime işliyordu seni.

Annemin namazlarında okuduğu,
Duaları duyar gibi duyuyordum;
Kalbimin atışlarını.
Oğrun oğrun, tıkabasa
Sen doluyordun yüreğime.

Seni seviyordum.
Başka ne olabilirdi ki?
Yüreğimi günden güne büyüten,
Hızlandıran bu duygu...?
Seni beklemiyor, sadece seviyordum
Karşılıksız, çıkla seviyordum.

Sevdacık, kara sevdaya dönüşürken,
Aleme durgun görünüyordu
Oysa yüreğim;
Hoyratça seviyordu seni.
Bıkmaksızın, yorulmaksızın
Safça sadece ve öylece...

Hayat acımasız, hayat cani,
Engeller koydu aramıza.
Kimi zaman mesafeler,
Kimi zaman başka bişeyler...

Engeller vuslata karşı
Ne yapabilir ki sevdama?
Önleyebilir mi? seni sevmemi.
Varsın geçsin yıllar, tükensin ömrüm.
Kilometreler boş artık
Çünkü sen çok daha içimdesin.

Mahmut Buğrul
11.05.2013
Rimini