Çıkıyorum yalnız sokağa;
Sis içinde parıldayan taşlı yolda,
Gece sessiz, çölü susturan tanrıya,
Konuşuyor sadece yıldız yıldızla.
***
Tören-merasimli tuhaf gökyüzünde;
Uyuyor toprak ışıldayan mavilikte,
Öyle bana zor ve acı olanda ne?
Beklediğim ne? Beni üzen ne?
***
Artık hayattan bir şey beklemiyorum;
Geçmişe hiç mi hiç üzülmüyorum,
Özgürlüğü ve huzuru arıyorum,
Uykuya dalıp unutulmayı istiyorum.
***
Ama soğuk mezar uykusu haricinde;
Öyle uyumayı isterdim ki ebediyette,
Hayatın kudretini uyutarak göğsümde,
İnip yükselen ruhumu göğsümde sessizce.
***
Özenle baksın bu sese tüm gün ve gece;
Aşk şarkısı söylesin bana tatlı bir dille,
Çevremde ebedi bir yeşil olsun diye,
Eğilsin ve fısıldasın bana kara meşe.
1841
Mihail Y. Lermontov
Rusçadan çeviren:
Kayıt Tarihi : 17.12.2009 17:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet İmir](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/17/cikiyorum-yalniz-sokaga-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!