Çıkıyorum artık hayatından

Ben onlarca mevsimi
Bıraktım ardım sıra
Kalbimi karanlığa sürükleyen
Her anı,bir saniyeye eşit sanma
Sıcaklık bunaltırken seni
Damarımda dolaşan kan
Donmaktaydı,sıfırın altında
Sen beyaz karı seyrederken
Benim odam çoktan kalmıştı
Anılarımla beraber çığ altında
Sen uykudayken huzurla
Ben ne şehirler dolaşıyorum
Kabus dolu rüyalarda
Sen istiyorken tüm yıldızları
Görmek için kendi semanda
Bense sakladım saman yolunu
Çoktannnn yastığımın altına
Sen ışık dolu sabahlarında
Yüzünü yıkarken çoşkuyla
Perdelerini açarsın umutlarına
Ben kurumuş boğazımı ıslatırım
Kustuğum anılarımdaki acılarla
Yağmura söylenirken hep
Kızardın ıslanmış paçalarına
Her defasında soyunan bendim
İnanarak damlaların saflığına
Ama her defasında sendin
Kaçan ardına bile bakmadan
Sonra da dönmezdin gururundan
Şimdi artık bende yoruldum
Her defasında el uzatmaktan
Çıkıyorum artık hayatından
Ya uç kendi kanatlarınla
Ya da çakıl yere bir kez
Uzun azap dolu saatlerde
Başını taşlara vurmaktan
An be an çekeceğin acılardan
Kurtulursun tüm bunlardan...

15.ŞUBAT.2004