Çıkışı gösteren bir duvara koşarken ayak ...

bu da bizim gölgemiz
yorgun
ve terli
geç kalmış bir baharın
erken doğan çocuklarıyız biz
demir saplı küreği elinde taşıyan işçileriz biz
ayakta uyur gözlerimiz
yorgunuz yani
yanlış geçen bir zamanın
geri alınmış bir saati vardır kolumuza damgalanan
çıkışı gösteren bir duvara koşarken ayaklarımız
imza kartlarına değdiğinde parmaklarımız
çiçeklerini sularken
müdür bey çayını yudumluyordu alabalık çiftliğinde
ben terliydim oysa
belim ağırıyordu üstelik
ama sen
sadece gözlerinle beni izleyerek
vardiyanı doldurdun
bir ay da böyle geçti ömründen
şimdi git
maaşın yatmıştır belki