Çıkış (bir düşten,bir düşüşten)

Saklandı düşlerim ellerimin boşluğuna
Yüzümde bir yılın güneşi battı
Sarardı söz ağacımın yaprakları
Sağırlaştı duyduklarım karşısında bir musibet
Bir musibet kayganlaştı duvarlarımdan aktı
Topraklarım ıslandı duyduklarımdan

Bir yılın ikinci baharı karardı ellerimde
Sustu tüm şehir
O homurdanan, o delişmen, o patavatsız caddeler
Artık bir hecenin yüceliğinde alçalıyor
Alçalıyor duvarlar eriyor sağır betonlar taş yürekler
Görünmekte olan her şey sahteleştikçe
Ve gönüllerde alenen yücelen yüzlerin
Celadet perdesi düştükçe
Düşüyor kelimeler kırılırcasına zihinlerden
Bir fırtına kopsa da diyorum şimdi
Bulutların boşluğuna düşsek
Düşsek de kırılmakta olan düşlerimizden uzaklaşsak
Düşsek de ellerimizden ve yüzlerimizden utansak
Bir damlaya tutunsak
Kalbimizden çoğalıp alnımızda beliren bir harfe tutunsak
Bir şey ol’sak bir şey de olsa bir şey ol’sak
Hiçbir şey de olsak bir şey...
Her şeyden başka
Başka bir şey...