Söndü herşey:
Gün, iç-ışık.
Ağrılı kütle,
Bulamıyordum gerçek zamanımı,
Evimi.
Kötü ölmüş, ölülerin rahvanı
Çalarken bütün boşluklarda
Bulutlu bir gökte
Sınırsızlaşıyordum.
Bu yerin olmayandan beslenip,
Adım adım, avunarak biraz.
Dolu olacaktır omuzumun
Savaştığı bağ,
Güneşle, onsuz ve.
Kayıt Tarihi : 4.6.2015 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!