Çıkış Şiiri - Nurcan Satı

bir sadhu doğu yönüne giderken güçlü bir rüzgar esmeye başladı.sadhu döndü ve batıya doğru yürümeye başladı.

asla ardına bakmadan koş dedi.gözlerimi koru.

kış yaşandı mı?

onun mutluluğu anlamsızlaştırmaz çektiği acıyı.

yuvayı yeryüzü kurar.

…bu yalnız bir doğum tasviri.
karanlığa gömülmüş kış uzarken

hangi pencereye yaklaşsan yağmurun başladığı

buzların çıtırdadığı

duyuluyor

parmak uçların donuyor
parmak uçlarım yırtılıyor sevinçten yalnızlıktan

hastalandıkça harflerle iyileşecek bir kız doğdu

gökyüzünün asla uyumadığı bir gece sesi gibi.

penguenler yıldızlı kağıtlara sarılmış notalar getirdiler…
…gülme isteği

yeryüzünün sıcacık kalbisin sen.

iyi ki doğduk.
iyi ki büyüdük
iyi ki öğrendik düzgün yürümeyi

en son zamanında anladık en güzel şeyler gibi

…burada kışı yaşadık.
aydınlığın içinde karanlığı.

....ve istedik! ..

bir an sonrası çok geç bile olsa….

kış üzerken.

karanlık artık dar gelmeye başlarken
az ötede yeşil bir bez belli-belirsiz yanarken

ruhumuzun tırnakları uzarken…

…saçları

dişleri çıkarken

bir çığlığa tutunup

…dünya açılırken…
biz çıkacağız.