Çıkıp da Gelsen Şiiri - Fedai Yiğiter

Sana hasret yaşadım; özledim seni
Ben gülmeyi unuttum bakıp da gülsen
Umulmadık bir anda şaşırtsan beni
Vakitsizce aniden çıkıp da gelsen

Hiçbir şey söylemeden bırakıp gittin
Beni tâ uçurumun dibine ittin
Ne kadar üzdüğünü bilip terk ettin
Hâlâ seven yüreği yakıp da bilsen

Dört mevsimde el ele gezip tozardık
İkimiz de sevdâlı şiir yazardık
Çiçeklerden taç yapar; tek tek dizerdik
Papatyalı tacını takıp da kalsan

Konuşsak sevdâ dolu yıllarımızdan
Hasreti sarmalayan kollarımızdan
Geri dönsek ayrılan yollarımızdan
Albümdeki resmine bakıp da dalsan

Mutluluğa doğru biz açalım yelken
Güllerin de dalında yok mudur diken
Baharı yaşayalım vakit var iken
Geçmişi unutarak yakıp da silsen

Fedâi der; bir daha hiç ayrılmasak
Küsen çocuklar gibi çok darılmasak
Yaşanmaz ki bu hayat; biz sarılmasak
Gözlerinden gönlüme akıp da dolsan

Fedâi (Fedai Yiğiter)
* 12 heceli 7*5 çift ayaklı