Çıkıp da gel artık Şiiri - Ali Borabey

Gözlerimden dökülen yaşlar da senin eserin
Bu dünya da ne eşin var ne de benzerin
Sen yanım da olsaydın belası olurdum kanserin
Yoksun güzelim yanımda yoksun

Sessizliğimi bozan büyülü bir varlıktın
Odamın duvarın da gizlenen hayaliydin
Hayatımın rengi ve benim ilhamımdın
Yoksun gülüm yanım da yoksun

Kulaklarım en çokta seni duymak isterdi
Gözlerim seni görmese hayatım kararırdı
Varlığın içimi ısıtmasa bedenim donardı
Yoksun birtanem yanımda yoksun

Şimdi seni anan dilim tad alamaz
Seni hatırlayan aklım toparlanamaz
Seni hisseden kalbim doğru atamaz
Bu bedenim yokluğuna dayanamaz oldu

Mezarından çıkıp ta gelsen
Geçmiş günlerde ki gibi sarsan beni
Tir tir titreyen bedenimi ısıtsan
Sımsıkı sarıplıp da bırakmasan beni

Gelemeyeceğini biliyorum
Öldüğünü sindiremiyorum
Yüzümü güldüremiyorum
Yokluğuna alışamıyorum

Ölürmüyüm sabaha
Kavuşurmuyum sana
Karşılaşırmıyız orada
Bulabilir miyim seni

Çok özledim seni ne zaman biter bu hasret
Gelde dinleyemediğim hikayelerinden bahset
Söz ben susacağım sadece seni dinleyeceğim
Yeterki geleceğini bileyim seni karşımda göreyim