Çıkınımdaki Azıklar - I -

çok masalım vardı çocukluğuma küskün
biraz dedemdi elleri buzdan
elektriksiz köyler hüznünde /unutulmuş
yitik bir kuşak / durmuş bir saatti
anımsanan eski bir aşkta
zarflarını parçalayarak mişli geçmişlerden
gülüyordu bayramlık kartlar
soluk anıların gürültülü sessizliklerinde

hep korktum
‘den den’ konmuş bir sevdanın öznesi olmaktan
yinelemekten ıssız yolculukların kayboluşlarını
‘ben bu anı daha önce yaşadım’ lı sorularla
vitrinlerde beklemekten yorulmuş kristallerce
sustum / sustuk
nasıl bir yaraydı ağrılarımın doğurgan annesi
tüm ilaçların denendiği
tüm zamanların en kudurganı
işte
yanlış çalınan bir türkü kadar etkisizdi yaşam
bir yangındı bedenimde antik çağdan kalan
kısaltmalarını yanlış yazdığım serüvenler
birikiyordu çıkınımdaki azıklarla

taksim meydanında bir cinayet düşledim hep
kurbanı ben olan
zaten sürekli ölmek değil miydi yaşam

Ocak,2005 /Kiraz