Çıkın lütfen kapı şura Şiiri - Serra Kibar

Gözümün önünde oyun oynadılar
Sanki ben hiç görmemişim gibi
Hayat devam etti
Sevdiğim çocuk gözümün önünde eridi
Bu üzüntü değildi bu bildiğin yiyip bitirilişiydi
Ben sadece bir araçtım
Sadece bir araç
Onları buluşturmak
Aynı ortama sokmak
Sadece benim minik hayal gücüm etrafında dolanırken onlar çoktan benim hakkımda postalanmam ile ilgili planlar kurmuşlardı
Kimse ne düşündüğümü umursamamış
Sanki ben bir heykelmişim gibi
Gözümün önünde her şeyi yaptılar
Kalbimin üzerindeki patlayan volkanları hissediyorum
Bu intikam ateşi
Bu sinir keşke bir tek intikam ateşi olsa
Bu pişmanlık
Bu hayal kırıklığı
Kalbimin bu titreyişinin başka bir açıklaması olamaz
Midemin bulanışı
Bunu bana nasıl yaparlardı
Sen benim en yakın arkadaşım
Ve sen benim sevdiğim ama söyleyemediğim adam
Lütfen hayatımdan gidin
Çünkü ben çıkaramıyorum.