Çıkılmayan Yol Şiiri - Semina Morez

Asla gidilmeyecek bir yol
Hiç görülmeyecek yüz
Hiç gelmeyecek bir kış
Kül eden bi yaz
Adım anan diller taş olmuş..
Yaprakça titrek bedenim
Ben gitmişim kendimden, bi haberim
Yaz bir derkenara dört harfimi
Gün olur yüreğine işlerim
Gitmişsen benden yitmişsen istemeden
Heybetli aşk kelamı
tadı, kokusu gece o güzel uykusu yok
Hissedebildiğim kadar
Göz kapakları ardı sıra düşlerim, ordasın
Bir çocuğum var yüreğimde benden büyüyen
Çocuğun yüreğinde bir yürek
Sanki göğü delip geçecek
Yok başka mekan en yüksel gök, olabildiğine sema
Öyle bir yürek arsız umarsız yolu gözler
Avunmuyor çocuk, tutamadım ellerinden
Yaşıda yasdı da tutmadı içimin
Yastığım uslanmadı, gözlerim aya mıhlandı
Başım yastığa hiç varmadı
yol durmadı yel esmedi, yandım
He desem kinine yar idim
Sana yandım sende var idim
Sana bi yürek besledim, içinde çocuğum
Bu deryada limanım sen, hasrete battım alaborayım
Bi çocuk büyüttüm sevmesi ben, hasreti sen
bi sevmesi var, şirin kim ferhat neyin nesi ?
çocuğum benden bu hayata kalan
yüreğimi anlatan