Çıkdım dag başına Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ÇIKTIM DAĞ BAŞINA

Burası bizim dağın en uç tepesi,
Buradan ileri gidemezsin yoktur ötesi,
Oturunca dağın ucuna, insanda neşenin en yücesi,
Burada bulursun yaşamı, burda ölümsüzlük kaşesi.

Burası buram buram doğa kokuyor,
İnsan burada bin yıllık oksijen depoluyor,
Oturan herkesin yüreği sevinçten kıpırdıyor,
Burada insan mahşere gelemem diye selam yolluyor.

Her bağırışımda dağlar, taşlarla konuşuyorum,
Şu anki mutluluğumu onlara borçlu olduğumu haykırıyorum,
Mutsuz geçirdiğim günleri bir bir burada satırlı yorum,
Burada bulunmak bir daha nasip olsun diye tanrıya yalvarıyorum,

Bin bir çeşit ilaç burada satılıyor,
İnsan vücudu kendi ilacını burada buluyor,
Burası keşfedilmemiş doktor, insan sahte ilaçlarla kandırılıyor,
Burada ben kendimin doktoru oldum bilahare herkese anlatıyor.

Burada yaşadığın mutluluğu en icra yaşama yazarsın,
Ne zaman kendini kötü hissetsen o günü hatırlarsın,
En güzel oksijeni burada vücuda depolarsın,
En kötüleri burada ayırt edip daha güzel tanırsın.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR