Cıkarsız Gönlüm Şiiri - Hasan Hazani

Bu çıkarsız gönlümde çıkar bana ters düser
Yaşarken tüm ömrümde talih'ler bana küser
Olmak'mı zor olmamak'mı mesele karâkter'dir
Kurnazı cep bakarında abdalı yürek'tendir

Aç kalsam susuz kalsam bir tek lokmam kalmazsa
Yatacak yer mêkânım, yatak, döşşek olmazsa
Fikrimden bile geçmez çalışan hakkı yemek
Emekcinin mukaddes verdiği emek'tendir

Her hatayı, yanlışı göstersem bilmiyene
Bundandır dolayıki beni pek sevmeyene
Hor göremem cahili bilse iyisin yapar
Bulsun doğru yolunu dedigim dilek'tendir

Kin güdüp düşman olmam bilmezin söz'lerine
Hırsa kapılıp bana bakarca göz'lerine
Temennip, dileklerim, iylik'ler sunarım ona
Ögrensin diyerekten tolerans vermektendir

Tekke, türbe, yatıra inanıpta giremem
Çünkü cahalet düşmanım yüceltipte sevemem
İnanmam hurafeye hoca, papaz, hahama
Düzenbaz hilelerin bilerek görmektendir

İnsan'lar öğrenmeli ilim, bilim, fen'leri
Beyin, Kulak, gözü açar aydınlatır körleri
Edep, erkân, erdem,likler, fazilet'ler oluşup
İnsan'lığın değeri gerceği bilmektendir

Hazani'yem derimki insan'dır hata yapar
Bilerek, bilmiyerek yanlış yol'lara sapar
Aslında tek dileğim olsun insan-i,kâmil
Siyah, beyaz fark etmez insanı sevmektendir.
(h-hazani)