Çıkarsın Şiiri - Zeki Günay

Dosttum diyene, öyle bir dost ol ki?
Kışı Yaz'a, dost eliyle çıkarsın.
Sonbaharda birbir, dökülür yaprak,
İlkbaharda Bülbül, Gülü çıkarsın.

Bakma sen, fani dünyanın Narına,
Kul ne ekerse, o onun Kârına.
Hesap kulun, dünyalık Sıratına,
Amel defterinden, Sevap çıkarsın.

Dünya fani, İnsan Cennette Baki,
Her kulun günahı, vardır İllaki.
Amelsiz kulun, aklına o Anki,
Tövbeler gelsin, Ferah'ı çıkarsın.

Akıllı kul elbet, bulur yolunu,
Fani dünyanın, vuslatlı sonunu.
Tam kul kıracakken, kulun kolunu,
Vicdan Yürekten, Merhamet çıkarsın.

Kolay değil dünya yükü taşımak,
Haklı iken haksızlarla barışmak.
Kolay mı cahili yenip yarışmak,
İman ilimler, Takva'yı çıkarsın.

Kullar düşerse, dünyalık Kârına,
Kimler bu gün'e, kim kalır Yarına.
Unutma dünya, kulun Zararına.
Kâr'ı bilen varsa, Kâr'ı çıkarsın.

Eğer Dünyayı, saltanat yaparsan,
Hakktan öte para, pula taparsan.
Doğru bildiğin, o yoldan saparsan,
İyi amellerin, Hâyrı çıkarsın.

Dünyayı ne dert edin, ne de keder,
Herkes sevab, günahı kadar eder.
Kim Cennet'e kim Cehennem'e gider,
Allâh'a kul ol ki? Cennet çıkarsın.

Abdestimiz mızrak, Namazlar kalkan,
Cennet'te dört çeşit, ırmaktır akan.
Süt Su Bal Şarab, Cehennemdir kokan,
Hakk Dört çeşme varan, kullar çıkarsın.

Cehennem kötü, Cehennemde irin
Kul Zeki ne der? Hakk diyen Şiirin.
Pir dersin pirine, ses verir pirin,
Hu deyince Hu'lar Ney'i çıkarsın.

ŞAİR YAZAR: ZEKİ GÜNAY 15.06.2024