Çıkar taşı… Şiiri - Mehmet Çoban

Çoğu zaman
Orta doğuyu
Düşündüğümde
Kuyu gelir aklıma

Hani o meşhur söz
Bir deli taş atar kuyuya
Kırk akıllı çıkaramaz

Orta doğu kuyusuna
Acaba kaç deli?
Taş atıyor bilmiyorum
Tarihine baktığımda
Atılan taşlar bir türlü
Kuyudan çıkmıyor
Ve sürekli kan akıtıyor

Üstelik atılan taşlar
Öyle sıradan taş değil
Adı belli sanı belli
Bas bayağı çıkar taşı
Adı çıkar taşı olunca
Çıkar çıkarabilirsen
Üstelik bir deli ne gezer
Atmış sayısız deli taşları
Çıkar çıkarabilirsen taşları

Kimin eli kimin cebinde
İnanın hiç belli değil
Herkes ortalıkta boyluca
Dili başka kalbi başka bil

Rüzgâr bir taraftan esse
İnsan anlayacak rüzgârı
Dönecek ona göre duracak
Kendine sığınak bulacak
Ama sanki alabora durumlar
Her taraftan esiyor rüzgâr

Çıkarlar yumağı
Olmuş hortum
Hortum içinde
Kayboluyor toplum

Orada çıkarı olanlar için
İnsandı, çocuktu, yaşlıydı
Gençti, erkekti, kadındı
Fark etmiyor
Evlerindeki
Köpekler kediler bile
Oradakilerden fazla
Kıymet ediyor….

Dünyanın,
Tüm sevecen fikirleri
Tüm sevecen sözleri
Orada çıkara kurban
Ağla sen derdine yan

Duyarlı yürekler
Feryadı figanda
Ellerinde güç yok
Güçleri olanlar
Orada çıkarda

Şimdi,
Bu kadar deli içinde
İnsansan akıllı ol
Ve birde duyarlı yürek ol

Bilinmez,
Nasıl olacak,
Ne yapılacak

Herhalde,
Ölenleri toplayacaklar
Hesap kitap yapacaklar

Çıkar zayiatına sayacaklar
Mutlulukla kadeh kaldıracaklar

Duyarlı yürekler
Seslenin aklınıza
Seslenin vicdanınıza

Güçsüz bağırıp çağırmak
Hiçbir şey etmiyor bak

Gücü olan devletler
Gücü olan yönetimler
Senin, benim onun devleti
Oraları çıkara kurban etti

Gör artık çıkarda birleşecekler
Ölenleri zayiat sayıp düşecekler

Tarihlere küçük harflerle
Gereken notlarını düşecekler

26.07.2006 - İzmir