Çıkar Şehrin Nüfusundan Beni

Galiba sonları yaşıyoruz seninle
Yaşadığımız anlar,
Ayrılık öncesi zamanlara benziyor
Hazırla mendilini sevgilim
Hikayemiz bitti bitiyor...

Yüklü bir geçmiş kalacak bizden geriye
Duraklar..
Sinemalar...
Çay bahçeleri...
Hepsi birer anı olarak yer decek yüreklerde.
Uykuları bölüp sabahları geciktiren,
Tarifi olmayan,
Anlamsız bir boşluğa düşeceğiz...
Sonra birileri gelip çıkaracak bizi o yerden
Aklımıza gelecek bu ayrılık öncesi zamanlar
Ama buna aldırmadan yeni insanlar seveceğiz...

Sen yine de,
Gecelerin hüznüne koyma kendini...
Bak gündüzler uzamaya başladı,
Azalır derdin her gün bir dakika!
Bahara kalmaz unutursun beni...

Dilsiz bir veda seçtiğim için,
Gücenme.....
Kapını açık tut sen.
Aşk elbet tekrar girecektir,
Benim çıktığım eşikten...

Sabah olduğunda,
Bu şehrin nüfusundan beni çıkar...
Son kez okuduktan sonra,
Çöp tenekesinde bir yer ayarla bu şiire...
Bağışla... uyandırmak istemedim,
Birkaç günde içinde dönmezsen
Yeni bir hayat kur kendine...