Gözlerimi yoksulluğun haksızlığın bölgesinde açtım
Büyüdükce garibanlığın sahipsizliğin ne olduğunu anladım
Sevilebilmem için insan buyruğuna katlandim
Yoksulu ezen zengine gülen dünyadan çıkar giderim
Askerlik yapmayanı adamdan saymazlar
Aalışamıyorsan yüzüne bile bakmazlar
İyilik varken kötülükle savaşmazlar
Zalimler varken yaşayamam çıkar giderim
Altı yaşında ticarete atladım
Bisikletim olsun diye geceleri yatmadım
Emeklerimi sahtekarlara kaptırdım
Üç kağıtcılar sahnede seyredemem çıkar giderim
Yedirdim hep iyi idim uyandım karalandım
Ne kadar yaptıysamda kimselere yaranamadım
Meğerse iyilerin kaderiymiş bu çok iyi anladım
Kötülüğe dayanamam çıkar giderim
Ailem para pul için beni sevmişler
Kinlerini sinsice içten beslemişler
Köprüden geçene kadar bilmişler
Köprüyü seçmem boğulsamda çıkar giderim
Gerçek sevginin hesabıyla yaşadım
İnsanlara hep yardım eli uzattım
Karşılığında hep pusularla tuzaklandım
Önüme bakmadan çıkar giderim
Yirmibeşsene yastığını paylaştığım
Hastalığında başından ayrılmadığım
Gençliğimi uğruna yıprattığım
Sıkmadan kafama acelimle kıymet bilene çıkar giderim
Köpeği kovsan kapıdan anlar gider
Sevgisizliği anlayan durmaz gider
Sevenlerse bağrını dağlar gider
Köpekten aşağı değilim çıkar giderim
Beni hep kötü bilseler ne yazar
Çıkar adeletin hukuğunu bozar
İyi düşünsünler kapitale tapanlar
Hiç düşünmeden Rab"be çeker giderim.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.