Çıkar Giderim Şiiri - Harun Tokucu

Gözlerimi yoksulluğun haksızlığın bölgesinde açtım Büyüdükce garibanlığın sahipsizliğin ne olduğunu anladım Sevilebilmem için insan buyruğuna katlandim Yoksulu ezen zengine gülen dünyadan çıkar giderim Askerlik yapmayanı adamdan saymazlar Aalışamıyorsan yüzüne bile bakmazlar İyilik varken kötülükle savaşmazlar Zalimler varken yaşayamam çıkar giderim Altı yaşında ticarete atladım Bisikletim olsun diye geceleri yatmadım Emeklerimi sahtekarlara kaptırdım Üç kağıtcılar sahnede seyredemem çıkar giderim Yedirdim hep iyi idim uyandım karalandım Ne kadar yaptıysamda kimselere yaranamadım Meğerse iyilerin kaderiymiş bu çok iyi anladım Kötülüğe dayanamam çıkar giderim Ailem para pul için beni sevmişler Kinlerini sinsice içten beslemişler Köprüden geçene kadar bilmişler Köprüyü seçmem boğulsamda çıkar giderim Gerçek sevginin hesabıyla yaşadım İnsanlara hep yardım eli uzattım Karşılığında hep pusularla tuzaklandım Önüme bakmadan çıkar giderim Yirmibeşsene yastığını paylaştığım Hastalığında başından ayrılmadığım Gençliğimi uğruna yıprattığım Sıkmadan kafama acelimle kıymet bilene çıkar giderim Köpeği kovsan kapıdan anlar gider Sevgisizliği anlayan durmaz gider Sevenlerse bağrını dağlar gider Köpekten aşağı değilim çıkar giderim Beni hep kötü bilseler ne yazar Çıkar adeletin hukuğunu bozar İyi düşünsünler kapitale tapanlar Hiç düşünmeden Rab"be çeker giderim.