9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Çıkar ellerini cebinden,
Bırak eski düzeni toprakta.
Dinlendir bedenini
Diktiğin ağaç gölgesinde
Sil yorgun terini.
Aldanma unut onların
Yıllardır bitmeyen vaatlerini.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Mübarek ellerini bağlama önlerinde
Onlar ki nişan aldı,
Siper kazdı vatan uğruna.
Düğün zamanı halay çekti.
Sevda uğruna,
At sürdü dağlarına
Sevdalısı yanında.
Gün oldu toprağa şekil verdi
Kara saban sırılsıklam,
Patlayıncaya kadar avuçlarında.
Gerçekten anlamlı bir şiiri akıcı uslubüyla severek okudum... Ellerimi önümde bağlamadan... Tebrikler İsmet bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta