Bu tren düdüğünü çaldı kalkar
İçindekilerin eşi dostu hasretle ardından bakar
Hepsinin de gözyaşları durmaz akar
Daha ne durur, ne de ardına bakar
Her istasyonda binenler inenler
Kimileri ağlar, kimileri güler
Bilmez ki dünyanın yükü üstüne biner
Yük altında sesi çıkmaz boyun büker
Dallar kurumuş yaprakları yere döker,
Çıplak dalda bülbül mü öter
Benim derdim bana yeter
İlgilenmesem de âlemin derdi başımda biter
Layık değil sevmeye, layık değil sevilmeye
Bakmaz yine de haline
Girer onun bunun kalbine
Yediremez kendine adım atar geriye
Havalar olmaya başladı sıcak
Aşkımız çoluk çocuğa oyuncak
Olma kalbinin elinde tutsak
Böyle aptal olma çıkar beyninden at.
Kayıt Tarihi : 2.11.2012 09:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)