Çıkar alfabenden adımı

benden sana hayır yok
bu aşk burada biter
çıkar adımı alfabenden
bir ağacı kökünden söker gibi
Allah sözüne boyun büker gibi
çıkar alfabenden
savur rüzgâra adımı
tâ ciğerinden âh çeker gibi
...
yollarımız çoktan ayrıldı
paylaşmamız gereken herşeyi çarçabuk tükettik
bahar geldi, bak
akasyalar hâlâ açmadı
ardımızda
söylenmesi gereken bir söz mü unuttuk
hâtırâlar tepetaklak
biz bu imkânsız ayrılığı hakettik

oysa bir zamanlar
uyanıklığımın değil sâde
rüyalarımın da ana diliydin
mırıldandığım şarkıların geniş kanatları
suskunluğumun meydanlara taşan gürültüsüydün
sen, meşe ormanlarının gülen yüzü
akdenizintuzlu dalgınlığıydın

bir yanım sürekli hüzne yaslı
fazla fazla sigara tüketiyorum
masada dıran resmini kaldırdım
açelyalarla donattım odamı
en sevdiğin şarkıyı
en ücra dağ sularına daldırdım
ki, kalmasın sana bir minnet borcum

hoşçakal sevgilim
bana bir borcun yok
bu travmaları ödüyorsam bir başıma delirircesine
benim budalalığımdandır
Allah'tan aldığım emâneti
Allah'a iâde ediyorum geri
üzerime yapışıp kalan bu parfüm kokularını da al
ben gidiyorum usul usul
kıyamet koparmadan
hoşçakal

bizim birbirimize hayrımız yok
bu aşk burada biter
alfabenden çıkar adımı
seninle
aynı fotoğraf karesinde olmak istemiyorum artık
seni her sevdiğimde
bir kanadımı kaybettim
adımı
muradımı kaybettim

Mustafa PINARBAŞI