Çıkamazsın Bu Dünyadan Kendini Öldürmeden

Dilinin ucunda öfkeden kudurmuş ağır bir gerçek
Vuracak bir gemi bekliyorsun kıyıya,
kendi cehennemini taşıyan

İhanet ibadet gibi yaygın
Herkes elinde bir karanfille koynunda uyutuyor kendi katilini

İyiler kağıt gibi sahte
Kötüler saf ve gerçek

Erdemliler utanç gibi azalmış
Ve korku gibi yayılmış

Çıkamazsın bu dünyadan kendini öldürmeden
Koşamazsın yağmurların altından ıska yemeden

Öpemezsin kendi kalbini
Başkasının incittiği yerden