Çıkamadım Yokuşu Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Bilinmez bir zamanda, bilinmeyen bir yerde
Yığılıp kalmışım ben, yok elimden bir tutan
Bu dert bu acı beni, mezara götürür de
Merak edip gelmezler, kimmiş burada yatan.

Ne gidenler hatırlar, ne kalanlar hatırlar
Unutulup giderim, o tümseğin altında
Böyle yazılmış yazım, kara kara satırlar
Bir varmışım bir yokmuş, yok olmuşum bir anda.

Kimlerin umurunda,yaşasam ne ölsem ne
Dünya bugün dönüyor,yarın yine dönecek
Adamın biri ölmüş,hastalığı bilmem ne
Bu hayat treninden,herkes bir gün inecek.

Hayat çok acımasız,dönüp bakmıyor giden
Düştüm mü düşmedim mi,merak bile etmiyor
Hele bir düşmeyegör,kalkamıyorum yerden
Her gün yeni bir acı,çektiklerim yetmiyor.

Paran pulun bitince,bakan olmaz yüzüne
Dost bildiğin insanlar,hepsi birer yabancı
Çıkamadım yokuşu,varamadım düzüne
Günden güne çoğalır,içimdeki bu sancı.

Ölmeyi düşünürüm,gece gündüz aklımda
Yaşamaktan bıkmışım,yaşamdan vazgeçmişim
Farklı şeyler düşünsün,herkes benim hakkımda
Şu ölümlü dünyada,ben ölümü seçmişim.

Ölüm güzel kelime,tertemiz ve sımsıcak
Söylemesi de kolay,çekip gitmesi de hoş
Ölüm beni çağırır,bana açıyor kucak
Yerde sürüngen gibi,yaşaması artık boş.

Ölüm! Az zaman kaldı,bekle beni orada
İşimi bitirince,hemen sana koşarım
Başka işim kalmadı,ölüm artık sırada
Ölümden gayrısını,bir çırpıda boşarım.

Ölüm sanki mıknatıs,beni ona çekiyor
Gitmemek elde değil,o benden çok kuvvetli
Ölümün adı soğuk,yaşlılar öyle diyor
Bana sımsıcak geldi,onu bildim bileli.

Mehmet Ali ÇIBIKLI
30.05.2011-MUĞLA