Çıka gel, dar İstanbul Sokaklarından

Hani bir kent çöker,
Kederini bir çay bardağının
Dibinde karıştırıp karıştırıp durursun
Ve sigaranın dumanıyla
Savurursun ya geceye,
İşte öyle savur sendeki beni...

Bırak ışısın gün,
Martılar havalansın
Beni Tutma içinde,
Bırak yolum yarılansın.

Kendimi bir limana
Üstün körü demirledim bu gece...
Meymenetsiz vakitlerin,
Tam ortasında
Voltalar atıyorum,
Ayaklarım yalın...

Garip bir kuş misali,
Tünemişim üstüne bir dalın,
Çıka gel, dar İstanbul sokaklarından,
Saçların açık,
Salın da salın...