Çık ve gel... Şiiri - Rafet Türk

Ve biliyormusun;
Kimseyi de sevemiyorum...
Tüm hislerimi, bir bir hiç düşünmeden ahmak ca sana harcamış,
sende tüketmiş gibiyim...
Varsa da sende bırakmışım...
Ara sıra olmuyor da değil,
''Bir başkası olsa unutabilirim'' diye kendime yalanlar söylüyor,
yine kendim inanasım gelmiyor...
Ve her kendime söylediğim yalanları, yutmayıp,
yine sana, yine seni... Anla İŞTE.!
Caddeler,
sokaklar, hatta Şehrin tüm kalabalığında seni görüyorum,
seni buluyorum, her adım attığım işlek mekanlarda...
Her surat, her ses, hepsi aynı geliyor bana nedense...
Herkez yabancı gibi, bön bön bakıyorum suratlarına,
Susuyorum...
Bir tek sen kalbime yabancı gelmiyorsun,
bir tek şu içimi ısıtan sadece sensin...
Nesin sen? Söyle ALLAH aşkına? !
Bela mısın?
Yoksa aşk mı?
Eğer cevabın Aşk'sa;
Daha fazla acıtma artık canımı lütfen Çık ve GEL.!
Sevgilim...
Helalim...
Söylemesi bile ne kadar farklı bir his,
Gel,
Sımsıkı sarılmak istiyorum sana. Söyleyemediğim ve aklımda ne kadar cümle birikmişse,
yüzüne,
güzelim gözlerine baka baka söyleyesim var Biliyormusun.?
Neredeysen LÜTFEN Çık Ve Gel...!