Çık ortaya gün aysın Şiiri - Oktay Çekal

Çık ortaya gün aysın…

Soğuk ekim sabahında, umutlarım titriyor.
Ruhumu ısıtan sevgin, yüreğimden düşüyor.
Yokluğunun zindanında, ömrüm hüküm giyiyor.
Geçen her günün ardından, duygularım sızlıyor.

Ne yaptın sen hayata, sildin bütün güzelliği,
Bir kaybolan güneş ile sensiz yarın bıraktın.
Baktığım her yer karanlık, sönük hep aydınlığı,
Gözlerimi yaşartan, görünmezliğini saldın.

İzlerine bastığım adımlar, toz kaldırırken,
Gökyüzünün boşluğunda, yüreğim saklanırken,
Ve umudun salıncağında, ruhum sallanırken,
Toz duman olmuş sevgimin, firarisi olmuşsun.

Derin izlerinle var olan, silinmez bir aşksın.
Sanki dünya dışından gelmiş, herkesten farklısın.
Benliğin koca bir dünya, bakışında saklısın.
Çık ortaya gün aysın, sımsıkı yüreğim sarsın.

Oktay ÇEKAL
01.11.2015-09.24