Gel, sen savaş yokluğunun yarattığı benle!
Gel, gör nasıl bir canavar yaratmışsın bu bedende.
Gel de yaşa geleceğinin verdiği umutla.
Gel de sen kal, gerçek dünyada, hayalinle...
Çık karşıma, kanıtla sevmediğini.
Tanıdığım yüzünle değil,
Seç en acımasız sıfatını!
Ve çık, tek tek tanıştır benle yüzlerini!
Sevmediğim ne varsa, göster yüzünde!
Göster ki: hayalin kurusun.
Göster ki: yaşadığın dünya dursun.
Göster ki: Mecnun çölünden kurtulup Leylasını unutsun...
Kayıt Tarihi : 27.1.2017 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen;
“Hiç sorun etmeden sabredip bekleyeceğim, bunlar beni yıkmaz, ben bunlarla bitmem, aşkım ve ben dimdik ayakta ve hayattayız” dediğinde…
O afet-i cihan da;
“İşte geldim, karşındayım! Yaramazım, kanat açtım ama uçamadım, duramadım döndüm, geldim işte… Sana bir özür borcum var ve o büyük gün bugün!” derse genç şairim ne derdi acaba?
Şaka bir yana, çok hoştu…
Dilerim en uzak mesafeniz, ancak bu kadar olsun…
Hani denir ya, “ıslak mendil kuruyana dek!”
Nicelerine inşaAllah…
Sevgilerimle…
TÜM YORUMLAR (8)