Çık git evimden Şiiri - Bayram Mecit

Bittiyse güzelim bu aşk oyunu,

Gözyaşım akmadan çık git evimden.

Şöyle göstererek selvi boyunu,

Arkana bakmadan çık git evimden.

Ne vardı olsaydın derdime ortak

Neyin eksilirdi duygusuz korkak

Sarhoş yuvasıdır akşam bu sokak,

Karanlık çökmeden çık git evimden.

Biraz ümit verdin cilveyle nazla

Sonra söküp aldın içimden hızla

Madem gidiyorsun,dahada fazla,

Canımı sıkmadan çık git evimden.

Yetmiyor mu artık ömrüm yediğin

Yüreğimden vurdu en son dediğin

Çok değer verdiğin esirgediğin,

Canını yakmadan çık git evimden.

Neyi yanlış yaptım bilmemki neyi

Oynuyoruz şimdi en son sahneyi

Varım yoğum olan şu viraneyi,

Başına yıkmadan çık git evimden.

Kalbim dayanmaz ki veda yasına

Alışık değilim kalp yarasına

O beyaz alnının tam ortasına,

Bir kurşun sıkmadan çık git evimden.

BAYRAM MECİT / 15-1-1990