Çekil kabuğuna,
Kapat telefonu…
Dinle kendini bakalım,
Nereye kadar?
Tekrar yaşama döndüğünde,
Ne beklediğin telefon gelir,
Ne de beklediğin kişi…
Çık git dünyanın kapısından!
Haydi…
Çık git!
Kolaysa, kalmayı dene.
Ama olmaz…
Sen bunu da yapamazsın!
Sanırım hatayı en başında
Beni başkalarından dinlemekle yaptın.
Git artık, geç oldu!
Katlanamıyorum…
Geceye eşlik et, git dünyamdan!
Meraklanma.
Silmeyi de bilirim göz yaşlarımı…
Git…
Çık git dünyanın kapısından!
23-08-2002
Nijat AyvazKayıt Tarihi : 16.12.2006 12:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!