Çık gel Allah için Şiiri - Yaren Atalar

Ey gidişiyle içimde bir boşluk açan yar,
Ah be Yar

Giderken yanına benden ne kadar aldın ne kadar tükettin ki beni
senden sonra bu kadar eksik kaldım.
Sanki evden çıkarken
duvarların birini söküp götürdün,
oda ayakta
ama içinden rüzgârlar geçiyor sanki

Aynaya bakıyorum;
yüzüm duruyor
ben eksiliyorum.
Gözlerim yerinde
bakışım senden dönmüyor.
İsmim ağzımda yarım,
sesim içimde bir yerlere düşüyor bulamiyorum

Ellerim hâlâ
birini tamamlamak ister gibi açık.
Avuçlarımda alışkanlığın sıcaklığı,
dokunacak kimse yok.
Parmaklarım senin yokluğunu ezberlemiş,
kapanmıyor.

Geceler uzuyor,
ben kısalmıyorum.
Bir şeyler eksik kalıyor her cümlede,
her nefeste
bir parça senden düşüyor içime
ve orada kalıyor.

Susuyorum…
çünkü konuşsam
adın dökülecek her kelimeden.
Sessizlik bile sana benziyor artık,
içimde yankılanan bir boşluk gibi.

Yokluğun bir eşya değil,
yerini değiştiremiyorum.
Bir duvar saati gibi duruyor içimde,
akrep ilerliyor
ama zaman gelmiyor.

Giderken yanına benden ne kadar aldın ne kadar tükettin ki beni
senden sonra bu kadar eksik kaldım…
Bunu sormuyorum artık,
çünkü cevabını taşıyorum ,yaşıyorum
Ben kaldım, yaren kaldi yar kaldi yara kaldi
benden giden her şeyle.

Ve bilki
Bu eksiklik tamamlanmak istemiyor.
Sadece
senin gidişin kadar derin
bir suskunlukta
yaşamayı öğreniyor.
Çık gel ALLAH için