Çık çıkabilirsen hayatın içinden

Gökyüzü bugün yere
Bugün yere
Düştü sanki
Islandı mı bilmiyorum
Ateş düştü de
Durmuyor yerinde
Aman
Aman diyeyim
Kurudu dudaklarım
Garip bir sancı içimde
Gözlerimde tütüyor
Güzel anılarım
Sanki idam sehpasındayım
İpten korkmuyorum
Ölüm dediğin
Bir nefeslik sondur
Sonum olunca gülerim ben
Kimsede anlamaz ki
Aklıma düşeni
Düş dediğin zaten zamanında olmaz ki
Zamanından önce sevdalanır
Farkında olmadan kaybederdik hayalleri
Ağlamadım desem yalan olur
Kırıntıların içinde bir mecburiyet var
Gece gündüz yürürüm
Hep tanıdık sokaklarım
Hep tanıdık düşlerim durur yerinde
Tozlanmamış tek bir resim yok
Anıların vitrinin kırılmış kenarı
Çık çıkabilirsen hayatın içinden