Çık aklımdan Leyla
Ben değilim senin bildiğin Mecnun
Eskiden gözpınarlarıma ceylanlar inerdi
Yavrusuna hasret anaların yüreğinden
Dalardı ufka bir çoban, gün doğarken
Kavalımın sesine anaların hasreti sinerdi
Çık aklımdan Leyla
Ben değilim senin bildiğin Mecnun
Gözlerime güneş doğardı her sabah
Çocukları alırdı düşlerim, namluların önünden
Gözyaşlarını silerdim huzurumla
Yalnızlığa terkedilmiş bebelerin
Çık aklımdan Leyla
Ben değilim senin bildiğin Mecnun
Örterdim gece gibi
Kötülüğe saplanmış yürekleri
Arıtırdım gözpınarlarımda gizlice
Bir tenhada herkesten saklanarak
Herkes için ağlardım günlerce
Çık aklımdan Leyla
Ben değilim senin bildiğin Mecnun
Kör kuyuya inerdim Yusuf'la
Ve ağlardım Yakup'la kör olana değin
Kaybolurdum Kenan Çölleri'nde
Gömlek olur yırtılırdım ellerinde Züleyha'nın
Çık aklımdan Leyla
Ben değilim senin bildiğin Mecnun
Kayıt Tarihi : 11.7.2007 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HER ŞEY O KADAR HIZLI DEĞİŞİYOR Kİ... BUNUNLA KALMIYOR BOZULUYOR. NE ESKİ MECNUN KALDI İÇİMİZDE NE DE SEVİLECEK LEYLA'LAR VAR YÜREĞİMİZDE...
TÜM YORUMLAR (2)