Cihangir Şiiri - Uğur Musab Şahin

Babadan miras kaldı bu yaşlı beygir,
Sinekler yemiş sırtını, her yanı kevgir.
Ben küçükken o taydı adı cihangir
Onu her gördüğümde, ah! ağlıyorum.

Ara sıra avluya çıkarır seyis,
Onu bir güzel yıkar cuma tertemiz.
Dişleri de döküldü özel yemleriz
Göz göze geldiğimde, ben ağlıyorum.

Geçmişi hatırlıyor halinden belli
Yaşını tam bilemem, beklide elli.
Her ne dersen anlıyor demese dili.
Ahıra girerken de, çok ağlıyorum.

Hakkı da, emeği de çoktur babamda.
Tay iken fotoğraflar, durur odamda.
Az mı cirit oynadı, uzun çayırda
Yem torbası aynı bez, bak ağlıyorum.

Çok hislidir, duygusal bu yaşlı beygir,
Karpuzun kabuğunu dişsiz kemirir,
Hangi köpek ısırdı, unutmaz bilir.
Ölünce ne yaparım, çok seviyorum.

Traktörler gelince saltanat bitti.
Onun akranı atlar, addaya gitti.
Onca taylar doğurdu, yaşı da geçti.
Göz göze gelince ah! ben ağlıyorum
2024