Bir sonbahar günüydü bu,
Sessiz caddelerde gezerken
Kuru yapraklar çarpıyordu yüzüme.
Korkmamak mümkün değildi sen yokken yanıbaşımda,
Güneşten korkar oldum sensizliğin gölgesi üstümdeyken.
Dalgalar hırçın yine,
Benim değil bu beden.
Kendime misafirim bu gece.
Sessizlik geçti başıma.
Karanlık çöktü aydınlıktan daha yakına.
Karla karışık ıslak taneler yağıyor
Gökten, gökyüzünden.
Gökyüzüne uzanmış yine kör karanlık
Korku dolu yine gözlerim
Bir kaç ıslak tane oldun
Düştün en dipsiz yerden
Soğuk bir rüzgar oldun
Estin üstüme
Sen eksiktin belki
Ellerini tutmam gereken sendin.
Liman arar oldum soguk sulardan kurtulunca
İkna etti ölüm yine beni
Ne olur aç kapıyı
Pas tutmasın kalbim
Çölde sönmüş yıldızlar varken,
Gündüz kaybolmuş gecenin ardından.
Sessizken bulutlar, ıslak taneler konusmuş durmuş kaybolan gündüzün ardından.
Işık saçan melek oldun kaybolan gündüzümü gösteren,
sessiz bulutları konusturan,
ıslak taneleri bir bir toplayan üstümden.
Eğer bir gün olur yorulursam
Eğer bıkarsam seni sevmekten
Hiç affetme
Gözlerindeki aşılmaz denizlerde boğ beni
Akmasın gözünden tek damla yaş
O kadar büyük acıya dayanamam ki
Zaman toz icinde kalmıs yine
Gözlerimden düsen her ıslak tanede yok oluyordum sanki
Umutlarla yasamaktan yorulmustum belki
Belki de gidisin ve dönmeyisin yok etmisti beni
Gidiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!