Cihan Şentürk Şiirleri - Şair Cihan Şentürk

Asker olmuş gider evinden
Gider asker ocağına
Orası değil ey oğul um evin
Benzemez baba ocağına

Günler saya saya hiç geçer mi

Yorgun bezmiș bir adamım șimdi
yașarken günahlarım omuzum'da
birden düșerim yere ağır olunca
yorgun çaresiz iyiliğin acı bedeli

yorgun çaresiz bir adamım șimdi

Ben işçi ben emekçi ben alın teri döken
Gecemi gündüze katan yaşamayı unuttum hayli zaman
Buna rağmen hakkımı gasp eden neyse onu vermeyen
İşçi bizlerde insanız sizler gibi bakmak zorunda ailem var
Evde yolumu gözleyen her akşam evladım var sabırsızlıkla bekleyen

Her tarafta her sokakta
Her kaldırımda her yerde
Biz hep varız biz hep böyle
Devam eder anılarda yaşarız
Ne kadar uzak bu şehirden ki
Kopmuş olsak bile bu bedenen

Yanan bizdik siz görmediniz
Yanan bizdik kömür sandınız
Bin metre yerin şu altında
Ekmek parasına kömüre bulanan biziz

Eller kara yüzler kara

güneş doğudan doğuyor seninle
şimdi batıdan doğuyor üzerime
kıyametler kopar da içimde
hayatım yerle bir oluyor
sensizliğe
hayatım sen çektiğim nefesim din nefesime

Taki ecel gelmişse
Kaçış yok gayri ölümden
Bir nefeslik canın var
Azrail e teslim ederken
Şu dünya kime kalır
Sana mı bana mı herşey yalan

Taksim kan ağlıyor
Sessizlik hakim
Sanki hayat durur
Ölenler halkım

Ansızın ki üzerlerine

Bilmem böyle bir adam gelmemiştir dünyaya
Dünyayı dize getiren sensin ey büyük adam
Baş koydum yoluna davan davamdır yolum
Yüreği mert yumruğu sert tek adamdır oysa

Özlemin dili yok olsa keşke içimde yarasın

Şiir kısmı:

Ulan bu ne biçim hayat
Şah damarıma saplamış kör bıçağını
Kan akar dört bir yandan
Deşer oyup ta derinden yaramı