Ben sen ile bu kadar ben’leşmişken;
Ne diye hala ben’e sen dersin?
Ben’in tüm varlığı sen’e hapsolmuşken;
Ne diye hala ben’i ararsın?
...
Satırlar konuştuğunda aklım suskunluğa gömülür benim.
Kelimeler birbirine bakarken bulur kendilerini.
Sonra anlaşırlar aralarında; cümlelere koşarlar.
Elimde düşüncelerim kalem misali,yazıyorum yıpranmış sayfalara.
Kelimelerle birlikte en tenha köşelere çekiliyorum.
Aklıma sığınıyor birkaç hece,birkaç ahenk.
Bir dilberin gözlerinde kendini kaybetme ezberini,
Kendini bularak bozmak da neyin nesi?
Sevenin sevgisi taşmıştır. Anlatmaya çalışmıştır kendini bir kaç süslü kelimeyle. Birkaç kelam etmiştir.
Ardından
Sevilen dedi ki: Nereden çaldın bu güzel sözleri?
Tebessüm dudaklardadır bazen.
Bazense bakışlarda
Kimi zaman küçük şeylerde
Kaldırımlara da düşer
Yağmur damlalarının serinliğinde de olur
Güneş ışığıyla birlikte aynalarda yansımadır bazen
Usulca gir geceye
Kaldır uyku perdelerini
Sar karanlığı yalnızlığa
Kaybet hasret sancılarını
Üfle nefesini
Ruhun en ücra köşelerinden gökleri delen çığlıklara inat
Bedenin günahı bu denli arzulayışı ne tür bir tezat
Bir tarafta mermer başlıklı toprağın altında uyuyan şahsiyetlerin hali
…
Erkek: “ Bitanem seni çok seviyorum. ”
Kadın: “ Ben de bitanem.” (Ben de kendimi çok seviyorum)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!