Cihan-ı Alem Şiiri - Burakcan Alan

Ardunda kaninatu saklayan deryalar,
Canımı salun da gün yüzü göre.
Kainatı içünde barunduran gök kubbe,
Alun başumu da gün yüzü göre.

Tekünsüz alemin padişahı duy meni,
Divane gezen canun mecalsiz kala.
Ayağun burkula, bileğün kırıla,
Alduğun kellerin öcleri ardundan çıka.

Beş parasız gezen divane gönlün esiri,
Kalbin hak ile dolarken tak diye dura,
Aşku cihana bedel bir hatun bula,
Fahişelik ile acı ile kalbinde taht kura.

Nefi kulun kellesi çürümez olmuş,
Hayyamın badesi bitmez tükenmez olmuş.
Nazımın yolu cihana sığmaz taşar olmuş,
Bir garip adem kanuna boyun eğer olmuş.

Bir cihan ola, hak ola, hür ola.
Konuşur ola, söyler ola, söver ola.
Dar ola, has ola, sığmaz ola.
Hoş ola, elzem ola,
Bizüm ola...