Cihan’dı, Dünyamdı Şiiri - Ümit Demir

bir çocuk tanımıştım
cihan'dı adı
galatasaraylı futbolcu
tugay'ın hayranı
ne zaman görsem
o sevimli dişsiz gülümsemesi
ve önünde tartı

'ne verirsen ver ağbi' derdi
beni de hep zayıf bulurdu
onunla sohbet ise
benim için büyük zevkti
sohbetimizin tek konusu futboldu
o anlatırdı, ben dinlerdim
o anlatırdı, ben onu seyrederdim
o anlatırdı, ben gülerdim
ve o anlatırdı
ben onun çocukluğuna ağlardım

sıkıntılı zamanlarımın
en büyük dostuydu
o benim ulaşamadığım
zavallı çocukluğumdu

erzurum'da mevsim kıştı
ve hava buz gibi soğuktu
erken yol alan akşamlarda
sohbet arkadaşım bu çocuktu
onun ise tek merakı futboldu
ne de yaman golcüydü
anlatırdı bana
o gün kaç gol attığını
atamayıp da kaçırdıklarını
ve tugay gibi çalımlarını...
ama hep gizlerdi ayakkabılarını
o soğuk havalarda
hem okula hem işe
hem de futbola giydiği
yırtık ayakkabılarını
ben ayağımda çift yün çoraplarım
ve yeni botlarım
ne kadar da utanırdım!

ah be cihan'ım
sen benim en yoksul yanım
ah be cihan'ım
sen benim zenginlik utancım

ne de yaman golcüydün
ne güzel çalımlar atardın
yırtık olsa da ayakkabıların
sen hep gülerdin hayata
beni ise korkakça ağlatırdın
ah be cihan'ım
sen benim yüreğimi dağladın

tanıdığım nice büyük insandan
daha gururluydun
ne zaman sana
ayakkabı almak istesem
hep 'istemem' diyordun
söz açınca ayakkabılarından
hep gülen yüzünü
hemen nasıl da buruştururdun
ah be cihan'ım
sen delikanlıca gururluydun

erzurum'da mevsim kıştı
gerçi sertti kışı ama
titretmezdi ayazı
karanlık ve karlı akşamlarda
yalnız adımladığım
uzun ve ıssız üniversite yolları
kalabalık fakülte kantinlerinde bulamadığım
dostluğa çıkarırdı beni

o zamanlar belki en temiz
en saf, en harbi dostum küçük cihan'dı
onu bulurdum
onunla mutlu olurdum
o anlatırdı, ben dinlerdim
o anlatırdı, ben gülerdim
o anlatırdı... ben, ayakkabılarına bakıp
utanırdım...
ne de zor ikna olmuştu
yeni bir ayakkabıya
o dişsiz gülümsemesiyle
bembeyaz futbol ayakkabılarını gösterip
'bunlar' dedi
'beni sıcak tutacak tek ayakkabı'
onun istediğiydi bu, onun seçimi
umurunda değildi ki
ne soğuk, ne yağmur, ne çamur
botlarla futbol mu oynanır

erzurum'da kış vardı
karla kaplı okul bahçesinde ise
bir çocuk
tugay'ın hayranı cihan'dı adı
ayağında kar rengi ayakkabıları
ne de güzel çalımlar atıyordu

ah be cihan'ım
sen doğuştan futbolcuydun
ah be cihan'ım
sen de biriydin çocuklarından
yoksul anadolu'mun