Yalnızlık düşmüş kaderimize
Ses etmedik, uyuduk yıllarca
Sormuşlar daldı mı düşlere
Karanlık oda ve ben yalnızca
Dolu akıl bakmaz tek zahire
Ben hiç sevmemişim ki
Hiç kimseyi, hiçbir şeyi sevmemişim
Sevginin anlamını bulamamış
Kelime olarak dahi kullanmamışım
Gözlerine hiç bakmamışım mesela
Bir ihtiyarın uykusu
Bilmem ne kadar ağır
Son bir insanlık vurgusu
İhtiyar göz kapaklarını oynatır
Geçmişin çöktüğü kaşları
Kalemimden akan mürekkep
Kağıdımdaki sefil çığlık
Söz yazarlığı boş mezhep
İşte mazimdeki insancık
Arkamda olmayan geçmiş
Geceler ölüm uykusuzluğunda
Ölüm, uykusuzluğa kavuştuğunda
Geceler yanıbaşımda;
Üzerime karanlığı seriyor
Geceler elinde bir kandil
Saat yirmibeş, sıfır sıfır
Kulağımda zamanın tıngırtısı
Sırtımda yükü var geçmişin
Kafatasımda sızıntısı
Karanlık geceyi bastırır
Bir uyusam silinecek biliyorum
Bir uyusam bitecek bu acı gerçek
Şakaklarımdan, iman tahtamdan yanıyorum
Uyursam hepsi mi geçecek
Uyku acziyetimden kaçtığım tek yolum
Yeni bir hayata uyuyorum bu gece
İçinde geçmişin olmadığı kadar yeni
Gözlerim karanlıkta, aklımda tek düşünce
Yarın uyanmaya değecek mi?
Düşlüyorum saatlerce yeniyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!