Ruhumuzda derin bir aşk kanat çırpar,
Bu aşkla şahlanırdı bindiğimiz atlar.
Ulaşılmayan kalmamiştı tek bir serhat,
Hayat bulurdu nalların ezdiği nebadat.
Kuruyan toprağa rahmet misali düşerdik,
Mazlumun sofrasında aş olur pişerdik.
Mızrağımız meşale,nur olurdu alem,
Duyulmazdı ne bir keder ne de elem.
Aşkımızı huşu ile ilan ederdik,
At kişnemesi,kılıç sesi eşlik ederdi bize,
Dağlar mukabele ederdi yüce tekbire.
Ecdadı görürüz ufukta,kalkarsa perde,
Bir melhem olup, şifa için her derde.
Şimdi içimizde sevda, bir feryad- ı ecdad,
Arıyorum yeni aşıkları, başlasın: farz- ı cihad!
Kayıt Tarihi : 4.11.2008 13:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!