Çiğnenmiş Yüreğimde Küçük Ayaklarının İzi

Bu sıcak haziran gününde
küçük ayaklarının izi çiğnenmiş yüreğimde,
gidiyorsun işte...
‘Ağlama’ diyorsun bir de!
Kulağımda;
‘Ne yapayım’ diyen sesinin
hiç bitmeyen çınlaması...
Ağlıyorum işte!
Yasını tutacağım bu acının
zamansız, bu kararsız yaşattığın...

Akla, haydi durma!
Kendini
bir kez daha akla.
Karış, git seni taşıyıp incecik kollarında,
bir zamanlar bana getirmiş olan zamana.
Bir kez daha, durma söyle, beni benden daha çok sevdiğini.

Bir su damlası bırakıyor usulca,
Eskiden uçsuz bucaksız bir deniz olan
Yüreğimin göletine gözlerin,
Sesin, hala serin bir gölge üzerinde gözlerimin.
Ne yapılabilir ki, giden birinin karşısında
Boşluğunun yasını dolu dolu tutmanın dışında...

Sen yas tutmasını ne bilirsin ki!
Küçük sevgilim,
Hiç kimseyi kaybetmedin ki...
Giden birinin ardından
Hiç ağlamadın, hiç yokluk yaşamadın ki!
Bırak da, sessiz gözyaşlarımın gücüyle
Kendi bildiğim gibi
Bu aşkın yasını da tutayım.
Erkenden giden birinin ardından,
Hiç olmazsa, bu kez ağlayayım.