Çığlıkta'ki Sela Şiiri - Mehmet Kiniş

Çığlıkta'ki Sela

Bindiğimiz bu trenden, ne kadar korkarsam korkayım,
Tünellerdeki o acı ıslık sesi, o karanlık süresi
Aydınlığa kavuşulduğunda kiminin suratı siyah, kiminin pak,
Kimi dertli, kimi neşeli kimi de kendi kurduğu dünyasında
Benim bulunduğum ahval acaba bunun neresinde.
Yine tünel ve yine acı bir çığlık...
Yolcular her biri başka meşgalede, kimi ayakta, kimi oturmada
O çığlıkla gelen sessizlik
Acaba buradakilerle aynı rüyadamıyız, olacak şeymi
kimin ismi aynı ki
Kiminin binişi
Saniyede olsa herbiri farklı
Bu trenin durağı belli, hani ya zaman
Biz yolcularsa ineceğimiz duraklar varda, ama ne zaman
Kimin isteğine bağlı ki, o zaman, o durak
Dışarı bakan yüzler kara, bakmayanlar pak
Meşgalelerin herbiri farklı
Kimilere çalacak o acı çığlık, son defa
Kimilerse ondanda mahrum
O çığlığı duyan kulaklara bağlı
Kimine hoş bir seda kimine vedalaşan sela...

(Elazığ-12.09.2006)

Mehmet Kınış